|
|
De Passievrucht is de eerste Nederlandse
film die op 35mm wordt opgenomen
om vervolgens geheel digitaal, 2K te worden afgewerkt.
Normaliter ziet een postproduktie schema er als volgt uit:
Normaal |
|
1. Opnamen op de set
Meestal op 35mm, soms op 16mm en heel af en toe op HD.
|
|
2. Ontwikkelen in het fotolab
Het negatief materiaal wordt ontwikkeld en de rollen worden aan
elkaar gemonteerd ten behoeve van de scanning
|
|
3. Scannen/Rushes op video
Op de telecine wordt het gedraaide materiaal gescand van film naar video.
Daarbij worden kleurcorrecties gemaakt die de sfeer van de scenes versterken.
|
|
4. Off-line montage
Het materiaal wordt ingeladen in een offline montagesysteem (Avid/lightworks
/Final Cut Pro). Vanwege de enorme hoeveelheid beeldmateriaal
wordt het op een lage resolutie ingeladen. Hier wordt ook al
het geluid aangelegd. Als de montage gemaakt is dan is de film
'af'. In vaktermen zeggen we dan dat de film 'op slot gaat'.
Als het goed is wordt er dan niets meer veranderd aan de volgorde
en de lengte van de shots en de scènes. Met behulp van
een edl (edit decision list) kan het originele negatief worden
nagesneden in het laboratorium. Een edit decision list is een
lijst met tijdcodes die overeenkomen met de coderingen op het
filmnegatief.
|
|
5. Negatief nasnijden
Het originele negatief (of een duplicaat daarvan) wordt aan
de hand van de edl precies nagesneden. Dit is een tijdrovend
en
zeer nauwkeurig karwei waarbij heel voorzichtig met het negatief
wordt omgegaan. Hiervan worden immers later alle kopieën
voor de bioscoop gemaakt.
|
|
6. Kleurcorrecties en opticals
Het negatief wordt kleurgecorrigeerd via de optische weg, d.w.z.
met behulp van kleurenfilters. Titels en dergelijke worden op
optische manier over het beeld gezet.
|
|
7. -
|
|
8. Beeld en geluid samenvoegen
In de print die daaruit volgt, kan het geluid met het beeld worden
samengevoegd. Het geluid heeft zijn eigen weg bewandeld en is
uiteindelijk na de mixage geconverteerd naar een geluidsnegatief.
Dit wordt samengevoegd met het gecorrigeerde beeld.
|
|
9. Masterkopie
Als alle kleurcorrecties zijn goedgekeurd en/of aangepast dan
is de correctieprint het nieuwe negatief waarvan kopieën
getrokken worden voor de bioscopen.
|
|
|
|
|
Het digitale posttraject lijkt langer en dat is het ook. Het
scannen van het materiaal naar data, de bewerkingen en het
uitschieten van de data naar film, is een traject dat langer
duurt dan de “normale”, “conservatieve” manier
via het lab.
Waarom dan toch gekozen voor een digitaal traject?
Als de postproduktie digitaal verloopt, hebben de cameraman en de regisseur
veel
meer controle en invloed op de kleurcorrectie van de film. De mogelijkheden
van de digitale kleurcorrectie zijn veel groter dan de labmogelijkheden. Als
de digitale weg wordt gekozen alleen voor de kleurcorrectie, zal het digitale
traject (nu nog) duurder zijn dan de “normale”, “conservatieve” manier.
De digitale afwerking is onontkoombaar wanner er sprake is van (veel) “visual
effects”. Hoe meer “visual effects” er gemaakt moeten worden,
hoe aantrekkelijker het wordt om de hele film digitaal af te werken en niet
alleen de losse “visual effects”.
In geval van De Passievrucht hebben wij gekozen voor de digitale weg, omdat
we
speciefieke wensen hebben op het gebied van de kleurcorrectie en vanwege een
aantal Visual effects. Het levert extra kosten op, die wij deels compenseren
door op 3 perforaties te draaien.
Op 3 perf draaien.
Per belicht beeld wordt in plaats van 4 maar 3 perforaties in de camera getransporteerd.
Er wordt letterlijk minder negatief gebruikt om een even groot plaatje te maken.
Voordeel is dat er per rol 35mm van 120 meter geen 4 minuten kan worden opgenomen
maar 5 minuten. Een besparing van 25% op de kosten van het negatief en het
ontwikkelen.
3 perf is echter geen voorwaarde voor digitale afwerking. Op 4 perf kun je
ook prima digitaal afwerken. 3 perf draaien met een analoge afwerking heeft
daarentegen wel weer consequenties in het laboratorium omdat er uiteindelijk
een 4 perf kopie moet worden gegenereerd.
|
|
|