 |
|
Zij heeft jaren ervaring in theaterkostuumontwerp. Hij is
een oude rot in het filmkostuumvak. Samen verzorgde zij in korte
tijd en onder grote druk de volledige kleding styling voor de Passievrucht.
Leonie Polak en Rein Walraven.
" Het heden is intussen gedraaid, het is een wonder hoe alles op z'n plaats valt,
hoe de acteurs, eenmaal aan het draaien, ongelooflijk professioneel hun personage
worden, alsof ze altijd al zo geweest zijn."
Leonie Polak vertelt :
"
Als de opdracht voor 'de Passievrucht' binnen komt, is de eerste draaidag al
in zicht. Eindelijk komt het groene licht. De acteurs zijn al wel 'gecast' maar
nog niet geboekt. De meeste zijn al verwikkeld in andere film- of theaterproducties.
Tijdens de voorbereiding vertelt Maarten (regisseur) vol vuur over zijn ideeën
en beschrijft hij de artistieke en technische vorm die hij in zijn hoofd heeft.
Heel inspirerend, waardoor een nog vaag en onbenoembaar beeld van sfeer en kleur
zich vormt: Wat voor soort personages het moeten worden, hoe hun woon- en werkruimtes
er uit moeten zien en, in deze film heel belangrijk, wat voor weer het zal zijn.
Het verhaal speelt zich afwisselend af in het heden - regenachtig, wolkenrijk
en kil met iets onheilspellends door voortschrijdende klimaatveranderingen -
en in het verleden.
Het verleden zal door het heden gesneden worden als herinneringen. Je 'ziet'
het meteen voor je, simpel, maar sterk. Heden: donker en zorgelijk tegenover
verleden: licht en zorgeloos. Dit sluit direct aan op de inhoud van het verhaal.
Een consequentie hiervan is dat de acteurs zich in een deel van de film ouder
moeten voordoen en in een ander deel aanzienlijk jonger. In de draaiplanning
is daar rekening mee gehouden. Tussen de opnamen van het heden en het verleden
is een periode van bijna drie weken gepland om de twee mannelijke hoofdrolspelers,
(Peter Paul Muller) Armin en (Frank Lammers) Dees, zijn beste vriend, zich mentaal
maar voornamelijk lichamelijk voor te bereiden op hun 'jeugd'. Zij moeten onder
professionele begeleiding flink afvallen en trainen.
Kleding, haar en make-up bepalen verder hun daarbij passende uiterlijk. Dat betekent
uitproberen: hoe lijken de twee acteurs en actrice Halina jonger, met korter
of juist langer haar, lichter of donkerder en in welke kleren? Soms blijkt dat
wat we van te voren bedenken er helemaal naast kan zitten.
Zo kristalliseert zich uit, wat het beste werkt, ook voor de acteurs zelf. Hoewel
het verleden pas veel later gedraaid zal worden moet dat wel al rond zijn voor
de eerste draaidag.
Want….voor die eerste dag zijn n.l. alle in de film voorkomende foto's gemaakt.
Foto's die in de verschillende fotoalbums zitten, of aan een muur hangen, in
een bureaula liggen, foto's waar naar gekeken wordt in het 'heden'.
Voor het maken van deze foto's is een foto-dag georganiseerd. Er wordt een beeld
gecreëerd waar we niet meer onderuit kunnen!
In een moordend tempo, met een klein team van fotograaf, regisseur, acteurs,
figuranten, productie, rekwisiteur, de make-up artist en haar twee assistenten
en Rein en ik toveren wel vijftig verschillende outfits en situaties te voorschijn.
Familie portretten, schoolfoto's, trouwfoto's, veel 'kiekjes' of polaroids, op
het strand, in de bergen, in een fontein, op kinderspeelplaatsen, op personeelfeestjes,
noem maar op. Veelal tegen een witte fotowand zodat de juiste achtergrond er
later achter ge-'foto-shopt' kan worden, maar ook op 'locatie', de verbeelding
ten top.
Deze foto-dag versterkte het gevoel van een te korte voorbereidingsperiode!
Ik had gelukkig Rein Walraven naast me gevraagd voor de hele productie omdat
hij een ouwe rot in het filmvak is. Dertig jaar theaterkostuumontwerp ervaring
leek me niet genoeg voor een speelfilm. Hoewel me nu wel duidelijk is dat er
veel overeenkomsten zijn, is Rein's eigenwijze en strenge knowhow op filmgebied
voor mij een zegen.
DE ACTEURS
Nadat voor elke acteur een uitgebreide garderobe was samengesteld, werd ook met
de acteurs overlegd wat zij zelf in hun hoofd hadden. Sommigen echter hadden
het zo druk dat ze niet of nauwelijks aan toe kwamen om over de stijl van hun
personage na te denken
Halina bijvoorbeeld, zat in de eindfase van een repetitie periode en ging tussendoor
naar Los Angeles voor de uitreiking van de Oscars, waarvoor de film ' Zus en
Zo' van Paula van Oest genomineerd was.
Carice repeteerde aan het zelfde stuk als Halina en speelde 's avonds 'Hedda
Gabler' in het theater!
Peter Paul Muller was net vader geworden en zijn hoofd stond al helemaal niet
naar onze pas-sessies. Hij vond alles best, als hij maar gauw terug naar zijn
baby's mocht.
Halina stemde in met haar in het heden 'zakelijk' te maken, nauw sluitend, goed
zittend, donker en in het verleden jong, vrolijk en sexy.
Voor Carice lag het weer anders. Zij speelt alleen in het verleden.
De gulden regel van Rein bleek steeds maar al te waar, ' als het er maar organisch
uitziet'. Als een personage er geloofwaardig uit ziet, is het goed. Dat geldt
in eerste instantie voor ons en de acteur, maar uiteindelijk wordt de beslissing
genomen door de regisseur. Natuurlijk komt het voor dat hij het niets vindt en
moet er een alternatief komen. Maar als hij glimlacht met een blik van herkenning,
zo van 'ja, dat is het', tja, dan ben je blij.
Aangezien deze film een zoektocht is van Armin (P.P.M.) naar de werkelijke vader
van zijn zoon, komen we bij uiteenlopende personages. Dan moet snel duidelijk
zijn wie deze mensen zijn, de dokter, de vroegere vriend de kunstschilder, de
chef van het reisbureau enz. Het kan helpen om het type een beetje te overdrijven
om het contrast met de meer ingehouden hoofdrolspelers te vergroten.
Enfin, ga zelf maar kijken hoe het geworden is, dit kleine steentje in het geheel!
Amsterdam, 05 juni 2003 |
|
